Πρόκειται για τον πρώτο πλωτό κινηματογράφο που έκανε την εμφάνισή του στο κινηματογραφικό φεστιβάλ «Film on the Rocks» στην Ταϊλάνδη, προσφέροντας στους τυχερούς θεατές τη μοναδική εμπειρία να παρακολουθήσουν τις ταινίες κυριολεκτικά. πάνω στο νερό, μέσα σε ένα ειδυλλιακό θαλασσινό τοπίο.
Πιο συγκεκριμένα, ο αρχιτέκτονας Ole Scheeren κατασκεύασε το μοναδικό στον κόσμο Archipelago Cinema, το οποίο αποτελεί μια «σπονδυλωτή» δομή, κατασκευασμένη εξ ολοκλήρου από ανακυκλώσιμα υλικά.
Μια μεγάλη εξέδρα εν είδει σχεδίας τοποθετήθηκε πάνω στο νερό, αποτελώντας ένα «πλωτό» αμφιθέατρο για τους θεατές, ενώ η τεράστια οθόνη βρίσκεται ανάμεσα σε δύο επιβλητικούς βράχους που δεσπόζουν στην περιοχή.
«Πραγματικά δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο τρόπο για να παρακολουθήσει κάποιος μια ταινία, από το να. βυθιστεί σε μία από τις ωραιότερες τοποθεσίες του κόσμου, στη μέση μιας κατάφυτης λιμνοθάλασσας με θέα το απέραντο γαλάζιο και τον έναστρο ουρανό», λέει ο αρχιτέκτονας.
Και δεν μπορούμε παρά να συμφωνήσουμε μαζί του συμπληρώνοντας ότι η πρόσβαση γίνεται μόνο με μικρά πλεούμενα ή -για όσους θέλουν να έχουν μια ολοκληρωμένη εμπειρία- κολυμπώντας μέχρι την εξέδρα!
Μετά το τέλος του Φεστιβάλ οι κάτοικοι της περιοχής έχουν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν όχι μόνο ταινίες αλλά και διάφορα παιχνίδια, αφού πρόκειται να δημιουργηθεί ακριβώς δίπλα ένα μικρό θαλάσσιο πάρκο.
PS 1: Το συγκεκριμένο post ,επειδή γνωρίζω ότι θα το βρει ενδιαφέρον κυρίως ο Moody , επιτρέψτε μου να του το αφιερώσω.
PS 2: Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Αντώνη για το mail του.
Παραμυθένια όνειρα 
Τώρα Μελιτάκι, το πας φιρί- φιρί για να τ’ ακούσεις!
Δηλαδή «εμείς» με τέτοιες θάλασσες δεν θα μπορούσαμε να είχαμε σκεφτεί κάτι τέτοιο;
Όχι βέβαια, γιατί «εμείς» είμαστε «ίσως» πιο έξυπνοι… και εξηγούμαι:
1. Για ν’ αρχίσει να παίζει μια ταινία, πρέπει να σκοτεινιάσει, άρα πρέπει οι θεατές να φτάσουν στη πλωτή εξέδρα πριν νυχτώσει… καλά δεν ξέρω αν βλέπεις το σκηνικό πχ εδώ στη Βουλιαγμένη! 😆
2. Τι γίνεται με τα μελτεμάκια; χαχα! θα μοιράζουν και δραμαμίνες; 😉
3. Καταπληκτική ανάρτηση… αλλά προτιμώ το cinema της γειτονιάς με το γιασεμί και το ποπ-κορν να μου παίρνει τη μύτη και τη κυρία μπροστά να τρώει σουβλάκι!
4. ΔΕΝ ΖΗΛΕΥΩ καμιά χώρα… τελεία και παύλα! .
ΑΦιλάκια πολλά πολλά! :))))))))))))))
χαχαχαχαχχα να σου πω την αλήθεια μαγισσούλα μου , εγώ ζήλεψα λιγάκι.
Φιλάκια πολλά!
Πολύ πρωτότυπη ιδέα. Η απόλαυση μιας ταινίας σε τέτοιο περιβάλλον θα είναι σίγουρα μια ξεχωριστή εμπειρία. Κυρίως αν είναι θρίλερ με πιράνχας, έχει νυχτώσει και δεν βλέπεις κάτω τίποτα. Ε Μελιτάκι; Δεν συμφωνείς; χαχαχαχα
Πολύ ιδιαίτερη ανάρτηση κοριτσάκι μου.
Να περνάς όμορφα. Φιλάκια.
Νομίζω ότι ίσα ίσα για τους λάτρεις του είδους θα είναι πιο συγκλονιστικό ακόμα.
Φιλάκια πολλά κοριτσάκι μου και εσύ το ίδιο.
PS. Τώρα που το ξανασκέφτομαι αλλάζω την απάντηση που έδωσα στη Στεφανία χαχαχαχ.
Τώρα την είδα την ανάρτησή σου, ξετρελάθηκα αμέσως, μετά βέβαια διάβασα το σχόλιο της από πάνω σου και λέω.. ωχ, αμάν, αμάν! Οπότε μάλλον δεν… Χα χα. 🙂
Φιλιά από Μελβούρνη
Καλημέρα Αγριμιώ μου, η αλήθεια είναι πως σαν ιδέα είναι ξεχωριστή αλλά σαφώς δεν είναι για όλες τις εποχές. Πάντως πρέπει στα αλήθεια να ήταν εμπειρία. Να περνάς όμορφα εκεί στα ξένα. Να έχεις μια όμορφη ημέρα. Φιλιά.
τς! δε μ αρεσει
και να σου πω γιατι
εισαι μεν στη θαλασσα αλλα σε εξεδρα, δλδ σε πατωμα με καρεκλες οποτε ποια η διαφορα;
απο την αλλη ή ταινια θα βλεπουμε ή θα κολυμπαμε ή θα χαζευουμε ουρανο και θαλασσα
ολα μαζι τσουκ..
ειμαι κοινοτυπη ε;
ειμαι;
ειμαι!
χχχ
Μπορείς να κολυμπήσεις μέχρι να αρχίσει η ταινία , να χαζέψεις τα αστέρια και τον ουρανό σε κάποιο σημείο που η πλοκή δεν σου φαίνεται ενδιαφέρουσα ή στο διάλειμμα και να δεις την αγαπημένη σου σκηνή μαζί με τον αγαπημένο σου.
Καλή θέληση (και λεφτά μιας και το συγκεκριμένο δεν είναι και ακριβώς δίπλα μας ) να υπάρχει και όλα γίνονται.Φιλάκια πολλά!
Πραγματικά μοναδικό! Τι μας κάνεις μέσα σε περίοδο εξεταστικής που θέλουμε να ξεφύγουμε όλοι λίγο πολύ!
Χμμμ φέρνω λίγες στιγμές ανάπαυλας έστω και από το πισι ώστε να ξεφύγετε λίγο;
Χαίρομαι που σου άρεσε 🙂 .
Προφανώς και προσφέρεις στιγμές ανάπαυλας και ταξιδιού του μυαλού…αλλά προσφέρεις και τάσεις φυγής!..σε μεντα τουλαχιστον. Γιατι οπως έιπαν και κάποιοι παραπάνω, ο Ελληνας πλέον δεν συγκινείται με αυτά, δεν συγκινείται με το διαφορετικό,το ουσιαστικό , το δημιουργικό, το κάτι που να σε γεμίζει πνευματικά..πιστεύω απλώς ότι είμαστε μειοψηφία..Αυτες ομως ειναι προσπαθεις π αξιζουν..εστω και τα σατι/μπλογκ μας..με ενα απλο αρθρο, με μια απλη εικονα μπορεις να ευαισθητοποιησεις(δεν θα γινω υπερβολικος κ θα πω τον πιο αναισθητο) και εναν π ειχε σταματησει ν σκεφτεται ουσιαστικα και να ελπιζει. Καλο σου βράδυ 🙂
Μελίτα μου, ότι πρέπει για ένα δελφινάκι αυτό…να πλατσουρίζει χαρούμενο στο θαλασσοσπιτάκι του και να παρακολουθεί και σινεμά!!! Πολύ ωραία η ιδεα του πλωτου κινηματογραφου και η θεα και η τοποθεσια πανεμορφα!!!!!!!!!
Ήμουν σίγουρη ότι για ένα δελφινάκι αυτό θα ήταν εξαιρετικό.σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου.Να έχεις ένα όμορφο ξημέρωμα.
Να είσαι σε τέτοια υπέροχη παραλία με τον άνθρωπό σου και να θέλεις να δεις σινεμά……μπρρρ
Αυτά είναι για εκείνους που για να δουν θερινό σινεμά χρειάζεται να ταξιδέψουν με αεροπλάνο σε άλλη χώρα.
Οι αισθήσεις του Έλληνα δεν τρελαίνονται με έναν θερινό σινεμά ακόμα και σε πλωτή εξέδρα.
Οι αισθήσεις του θα «βάραγαν κόκκινο», αν στη συγκεκριμένη παραλία κάθε βράδυ, μετά το μπανάκι…άνοιγαν φορητά ψυγεία με μπύρες, άρχιζαν να γρατζουνάνε μια κιθάρα κι έσκαγε η τσίκνα από λαδωμένες πανσετούλες και λουκάνικα.
Και πάω στοίχημα πως οι Θεσσαλονικείς αναγνώστες σου θα σκέφτηκαν : «καλή η παραλία….αλλά σαν τη Χαλκιδική καμία»
χαχχαχαχχαχα για του λόγου το αληθές δες το πιο κάτω σχόλιο του (Θεσσαλονικιού) Δημήτρη. Να είσαι καλά με έκανες και γέλασα.Καλό ξημέρωμα να έχεις.
Αν ειχε μπαράκι η ουζομεζεντζιδικο εκει για της Ελλαδας τα κέφια να δεις δουλειά ..Πολιτισμός ειναι πολλά πράγματα μαζι ναι με άρεσε πολυ ..Αλλα για ταβερνακι ακομα πιο πολυ ..Αχ καλοκαίρι μου.. Καλημερούδια..
Καλησπέρα Δημήτρη μου και καλό μήνα.
Έτσι είναι σαν την Ελλάδα καμία, αλλά να σου πω την αλήθεια ζήλεψα λίγο , ήθελα έστω και για λίγο να βρεθώ στο συγκεκριμένο περιβάλλον.Τα φιλιά μου .
βασικά.. δε νομίζω να είχα την υπομονή να παρακολουθήσω ταινία σ’ αυτό το μέρος.
ένα είναι το σίγουρο για μένα, ότι θα άφηνα την ταινία και θα βουτούσα σ’ αυτά τα υπέροχαμαγευτικάλαμπεράήσυχαδροσερα νερα!
Καλό απόγευμα Μελίτα 🙂
Ειδικά σήμερα που έκανε τρομερή ζέστη πίστεψε με και εγώ είχα την ίδια σκέψη.
Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου Αντριάνα μου.Καλό ξημέρωμα.
Τι πανέμορφο Blog γενικά!
Μακάρι να πάω κάποτε σε αυτόν τον κινηματογράφο!
Θα ξαναέρθω!!
Φιλιααααά
Σου το εύχομαι ολόψυχα! Καλώς όρισες και σε ευχαριστώ πολύ για το γλυκό σου σχόλιο.
Φιλιά και σε εσένα!
Αρχικά σ’ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση.
Πλάκα θα’χε να προβάλεις ΤΑ ΣΑΓΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΧΑΡΙΑ.
Όντως τα νερά είναι πρόκληση αν το έργο αποδειχθεί φάβα αλλά νύχτα δεν βουτάω ποτέ. Παιδικά βιώματα χε χε.
Καλό σου απόγευμα
Δεν ξέρω αν θα είχε πλάκα αλλά σίγουρα θα έμπαιναν πιο γρήγορα στο πνεύμα του έργου αχχαχαχ.
Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου.Φιλιά!
Λοιπόν Συνονόματη, σαν πρώτη σκέψη καθόλου κακή ιδέα, μας ταξίδεψες τόσο με τούτη την ανάρτηση! Σε ελληνικά ύδατα κάπου στη Σαντορίνη το φαντάζομαι, χιχι!
Ωστόσο, το θερινό σινεμά που δεν θα άλλαζα με τίποτα στον κόσμο (αλλά δυστυχώς νομίζω έχει κλείσει) είναι σε ένα βουνίσιο χωριό στη Σάμο (το γνώρισα όταν ο αντρούλης μου ήταν στο νησί φαντάρος) πνιγμένο στο αγιόκλημα και αυτά τα πορτοκαλί χωνάκια (πως τα λένε, καπένσιες;) ανάμεσα σε σπιτάκια με κεραμίδια, και στο οποίο ο ιδιοκτήτης του έψηνε σπιτική πίτσα και στην έφερνε ο ίδιος κατά τη διάρκεια (και όχι το διάλειμμα!!!) της ταινίας… Ήταν βλέπεις αρκετά μικρό και κουκλίστικο το θερινό αυτό σινεμά, που όλοι νιώθαμε μια οικογένεια… Και να οι οι μυρωδιές από αγιόκλημα, αέρα βουνίσιο και πίτσα σπιτική. αααχ, τι θυμήθηκα τώρα… 🙂
Τα φιλια μου!!
Κοριτσάκι όπως το περιγράφεις ζήλεψα πάρα πολύ και μου φάνηκε λες και ο συγκεκριμένος κινηματογράφος (του post) να μην είχε να δώσει και πολλά.
Σε ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου .Σε φιλώ γλυκά.
Χρειαζόμαστε λίγο άρωμα παραμυθιού στους βούρκους που μας ρίξανε, και από όσο βλέπω έχεις αρκετά αρώματα στο blog σου.
Καταρχήν θα ήθελα να σου ζητήσω συγνώμη γιατί καθυστέρησα αρκετά μέχρι να σου απαντήσω και έπειτα θα ήθελα να σε καλωσορίσω στα Παραμυθένια όνειρα . Από ένα γρήγορο πέρασμα στο δικό σου blog ,το οποίο θα το γνωρίσω σιγά σιγά καλύτερα, επέτρεψε μου να ανταποδώσω τα τόσο γλυκά και ευγενικά λόγια που μου έκανες.
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα.
😉 Μην έχεις έγνοια, είμαι αμφισβητίας των «πρέπει», είμαι ένας outsider, δεν άργησες αλλά και να μην απαντούσες ποτέ θα ήταν σα να είχες απαντήσει από τα γραπτά σου που δωρίζεις απλόχερα. Όλοι εμείς, επέτρεψε μου να μας λέω «Ηλεκτρονικούς Ευαγγελιστές» είμαστε εδώ να τραγουδάμε τα όνειρα και τους καημούς μας σε νότες mbytes, μένει οι σκοποί μας να ενωθούν και να φτιάξουν, γιατί όχι, έναν καλύτερο κόσμο, έναν κόσμο με «Παραμυθένια Όνειρα», «Γαβ Γαβ Γαβ», «Μαγικά Μανιτάρια», «Πιτσιρίκια» και ότι άλλο προστάζει η Ποίηση του καθενός μας. Να είσαι καλά.
Είναι δυνατόν να μην βάλω ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο μου μετά από αυτό το μήνυμα;
Τα λέμε σύντομα .