Ένα μικρό ψαροκάικο είναι η ζωή μου…

«Ένα μικρό ψαροκάικο είναι η ζωή μου.
Ένα μικρό φθαρμένο ψαροκάικο που έχει σμαραγδιά φεγγάρια στο κατάρτι του κι ένα ξεσκούφωτο ήλιο αληταρά για τιμονιέρη.
Ένα ψαροκάικο δίχως ρότα.

Που πάμε καπετάνιο; Με ρωτάει ο τιμονιέρης και μου κλείνει το μάτι.

Όπου πάνε τα κύματα λέω επίσημα εγώ.

Και τα σμαραγδιά φεγγάρια που είναι στο κατάρτι σκάνε σαν ρόδια στην κουβέρτα.

Κι ο ξεσκούφωτος ήλιος ο αληταράς παρατάει το τιμόνι του και χορεύει.

Και η νύχτα γεμίζει χιλιάδες ήλιους αληταράδες.
Και η ψυχή μου γεμίζει νύχτες πολύχρωμες. Γεμίζει σμαραγδιά φεγγάρια και θαλασσινά πουλιά. Που να χωρέσουν μέσα μου όλα αυτά; Που να στριμωχτούν π΄ ανάθεμα τα ;

Αν βρισκόταν τώρα κάποιος δίπλα μου να μου ζεστάνει τα χέρια… να μου πει ψιθυριστά: «Εντάξει. Μη φοβάσαι μωρό μου».
Κι εγώ να σύρω τα δάχτυλα μου στο πρόσωπο του και να πιάσω το σχήμα του χαμόγελου του.
Να πιάσω το σχήμα του κόσμου. Και να γλυκαθώ.
Κάτι τέτοιες νύχτες είναι που έχω κάνει όλες τις αγοραπωλησίες της ψυχής μου με τον πρώτο έμπορα που θα μου παρουσιαστεί.
Πουλάω τα πάντα έτσι για έναν παρά…»

Αλκυόνη Παπαδάκη

PS. Με αυτό το αγαπημένο ποίημα της Αλκυόνης Παπαδάκη , θέλω να ευχηθώ τα «ψαροκάικα» σας να είναι γεμάτα από ευτυχία, χαμόγελα , αγάπη και όμορφες στιγμές με αγαπημένα πρόσωπα. Να έχετε ένα όμορφο καλοκαίρι!

Δείπνο μέσα σε μια σπηλιά!

Το σλάιντ απαιτεί την χρήση JavaScript.

Η Ιταλία είναι μια χώρα που τις αρέσουν οι προκλήσεις!
Ειδικότερα όταν πρόκειται για εστίαση ή ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, οι γείτονές μας παρουσιάζουν κάθε φορά καινοτόμα concepts που προσφέρουν υπηρεσίες υψηλής ποιότητας.
Αν προσθέσουμε τώρα και το μεσογειακό ταμπεραμέντο της χώρας αλλά και τη φυσική ομορφιά του ιταλικού νότου, τότε ένα όνομα συγκεντρώνει την προσοχή μας:
«Grotta Palazzese», το οποίο καλούμαστε να ξεχωρίσουμε χωρίς δεύτερη κουβέντα.
Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο εστιατόριο που εδρεύει μέσα σε σπηλιά, στην πόλη Polignano a Mare της νότιας Ιταλίας.
Για την ακρίβεια είναι το πρωτότυπο restaurant του ομώνυμου ξενοδοχείου το οποίο δημιουργήθηκε στην εσοχή των βράχων.
Τα τραπέζια βρίσκονται ακριβώς πάνω στο γκρεμό, ενώ η θέα από τις καμάρες και τα ανοίγματα προς τη θάλασσα είναι μαγευτική.
Οι επισκέπτες χρειάζεται να κάνουν κράτηση αρκετούς μήνες νωρίτερα αλλά το αποτέλεσμα αξίζει της μικρής αναμονής!
«Η ιδέα να γευματίζεις μέσα σε μια σπηλιά, ακούγοντας τους παφλασμούς αλλά και τα κύματα να σπάνε στα βράχια ήταν εξ αρχής εντυπωσιακή. Η δυσκολία ήταν στην υλοποίηση. Όμως καταφέραμε εν τέλει να δώσουμε στον κόσμο αυτή τη μοναδική ευκαιρία.», λέει ο υπεύθυνος του εστιατορίου.
Για να πάρετε μια ιδέα για το συγκεκριμένο εστιατόριο , σας παραθέτω πιο πάνω μερικές φωτογραφίες.
Τι λέτε λοιπόν για ένα δείπνο μέσα σε μια σπηλιά;

Πηγή: Θα ήθελα να ευχαριστήσω πολύ τον Αντώνη για το υπέροχο mail του.

Περίμενέ με …Θα ‘ρθω !

Περίμενέ με…
Θα ‘ρθω.
Κάποτε θα ‘ρθω!
Και πάψε να μου λες πια πως θα ‘ναι αργά και
δε θα μ αναγνωρίσεις.
Είμαι ντυμένη πάντα με τ΄όνειρό σου…

Αλκυόνη Παπαδάκη

Και με τη νύχτα θα επιστρέφει…

Ο Αστερισμός του Κύκνου είναι ένας από τους ογδόντα οκτώ αστερισμόυς του ουρανού και είναι ορατός τους καλοκαιρινούς μήνες στο Βόρειο ημισφαίριο.
Το πιο λαμπρότερο άστρο του ονομάζεται Ντένεμπ και είναι το δέκατο όγδοο σε φωτεινότητα άστρο στον ουρανό,ενώ τα αμυδρότερα αστέρια του, σχηματίζουν τις απλωμένες του φτερούγες και το μακρόστενο λαιμό του.
Ονομάζεται και Βόρειος Σταυρός.
Μια ιστορία…ένα παραμύθι για ό,τι χάθηκε…

Και με τη νύχτα θα επιστρέφει

Αν το καλοκαίρι υψώσουμε το βλέμμα μας στον νυχτερινό ουρανό,
θ΄αντικρίσουμε χιλιάδες αστέρια να αχνοφέγγουν τρεμοπαίζοντας αδύναμα το λιγοστό τους φως.
Σαν μικρά μικρά διαμάντια , σαν μικρά μαργαριτάρια, φορεμένα στο λαιμό του ουρανού…
Ξημέρωνε…κι ένας λαμπρός ήλιος ξεπρόβαλε στον ορίζοντα βάφοντας μαβιά τα λιγοστά σύννεφα πάνω απ’ τη λιμνοθάλασσα…
Η άνοιξη συλλάβιζε ήδη τις πρώτες της λέξεις καλωσορίζοντας στην υδάτινη πολιτεία τους εποχικούς επισκέπτες.
Πελαργοί, αγριόχηνες , ερωδιοί έφταναν διαδοχικά στον προορισμό τους.
Τελευταίοι φάνηκαν οι κύκνοι…
Κατάλευκοι και αρχοντικοί, πλησίαζαν τη λιμνοθάλασσα επιστρατεύοντας τις τελευταίες δυνάμεις έπειτα από το μακρινό ταξίδι τους απ’ το Νότο.
Ο ήλιος μεσουρανούσε πια και χιλιάδες πουλιά πλημμύριζαν τον υγρότοπο με εικόνες, ήχους και χρώματα κυματίζοντας τις εκτάσεις του, την επιφάνειά του…
Μονάχα δύο κύκνοι αποτραβηγμένοι σε μιαν άκρη της λιμνοθάλασσας, χάραζαν τα νερά ανάμεσα απ’ τα παλιά ξύλινα ιβάρια, που ορθώνονταν σιωπηλά σαν αγάλματα στο νερό.
Δύο ερωτευμένοι κύκνοι.
Άλλοτε παραδομένοι στον απείθαρχο έρωτά τους, και άλλοτε πάλι με μια επείγουσα τρυφερότητα,έσμιγαν αδιάκοπα σε μια χορογραφία δίχως τέλος.
Λιποτάκτες που χάνονταν στον απροσμέτρητο ουρανό…στην αναπνοή του χρόνου…
Η νύχτα τους έβρισκε στα φεγγισμένα νερά, με το βλέμμα στραμμένο στ’ αστέρια, υφαίνοντας την ισόβια αγάπη τους με σιωπηρές υποσχέσεις στην αιωνιότητα.
Ανυπεράσπιστοι των επιθυμιών , έρμαιοι μιας εξημμένης φαντασίας, δεσμώτες και φύλακες του έρωτά τους, στροβιλίζονταν στο κουβάρι του χρόνου.
Κι εκείνο κυλούσε φέρνοντας το φθινόπωρο, που έπαιρνε αργά μα πρόθυμα τη θέση του εξαντλημένου καλοκαιριού, ενώ μικρές ριπές ανέμου όλο και πιο συχνά μαστίγωναν τον υγρότοπο, αποκαλύπτοντας ανάγλυφα σχέδια στην επιφάνεια του νερού.
Ύστερα ήρθαν οι πρώτες βροχές και οι πρώτοι ψυχροί άνεμοι που συμβούλευαν το ερωτευμένο ζευγάρι για ένα καινούργιο ταξίδι, για μια καινούργια φυγή προς το Νότο.
Μα κάποτε, η μοίρα με μια μονοκοντυλιά σκορπίζει τα πάντα αγάπες…έρωτες…κάνοντας το παντοτινό να μοιάζει εφήμερο , το αιώνιο προσωρινό…διαχωρίζοντας το εγκόσμιο απ’ το απόκοσμο με ένα λεπτό, λεπτότατο νήμα, ή μ’ έναν ήχο…ένα κρότο…και ύστερα παύση…
Την παύση διέκοψε η τρομαγμένη φωνή της καθώς έβγαινε λαβωμένη στην όχθη.
Ο ήλιος που έδυε και μια πληγή την έβαφαν κόκκινη…
Σκοτείνιαζε, κι εκείνος απελπισμένος πλάι της άκουγε τη φωνή και το αδύναμο χτυποκάρδι της που τρεμόσβηναν, κι όλο σκοτείνιαζε…
Η πρωινή καταχνιά τον βρήκε με το κεφάλι γερμένο στο άψυχο πλέον σώμα της…
Σηκώθηκε πλησιάζοντας τη λιμνοθάλασσα, το σιωπηλό βασίλειο του νερού τον συνέθλιβε.
Πόσα του χάρισε…πόσα του στέρησε…
Ένας γκρίζος ουρανός απειλούσε και υπενθύμιζε τυραννικά στους τελευταίους κατοίκους του υγρότοπου, πως έπρεπε να βιαστούν για το ταξίδι του γυρισμού.
Όλοι είχαν εγκαταλείψει τη λιμνοθάλασσα και οι μόνοι που απέμεναν ήταν οι κύκνοι, που τώρα υψώνονταν βιαστικά και πετούσαν αφήνοντας πίσω τους ένα ερημωμένο τοπίο.
Κι εκείνος;
Εκείνος δίπλα της, μια να κοιτάει ανήσυχος τους συντρόφους του που απομακρύνονταν και μια εκείνη…
Σφάλισε τα μάτια του…
Η δύναμη του ενστίκτου τον καθόριζε του έδειχνε τον προορισμό του…
Άνοιξε τα μάτια του κι έπειτα άπλωσε τα φτερά του…
Δεν ακολούθησε τα σμήνη που κατευθύνονταν προς το Νότο παρά μονάχα μια ανοδική , σχεδόν κατακόρυφη πτήση προς τ’ αστέρια που τους συντρόφευαν τις νύχτες.
Μια απελπισμένη διαφυγή στον ουρανό, ώσπου χάθηκε στην μεγάλη αγκαλιά της απεραντοσύνης του…
Αν το καλοκαίρι υψώσουμε το βλέμμα μας στο νυχτερινό ουρανό θ΄αντικρίσουμε χιλιάδες αστέρια να αχνοφέγγουν τρεμοπαίζοντας αδύναμα το λιγοστό τους φως.
Κάπου εκεί κρυμμένη υπάρχει και μια μικρή ομάδα αστεριών.
Είναι ο αστερισμός του Κύκνου, που με το φως του επιστρέφει και θυμίζει ότι η αγάπη και ο έρωτας, όσο προσωρινά και εφήμερα μοιάζουν κάποιες φορές, τόσο παντοτινά και αιώνια είναι…

 

πηγή: Αντώνης Δημητρακόπουλος

Μητέρα , μια «δουλειά» με παράλογες απαιτήσεις….

Αν σας πρότειναν μια δουλειά , οι απαιτήσεις της οποίας ήταν :

-Να είστε όρθιος την περισσότερη , αν όχι όλη την ώρα , εκθέτοντας τον εαυτό σας σε ένα υψηλό επίπεδο αντοχής, για 24 ώρες το 24ωρο και για 7 ημέρες την εβδομάδα, χωρίς διάλειμμα.

-Να μην μπορείτε να φάτε αν δεν έχει τελειώσει το γεύμα πρώτα ο συνεργάτης σας.

–Να έχετε εξαιρετικές ικανότητες διαπραγματεύσεων και διαπροσωπικές δεξιότητες.

-Να έχετε πτυχίο Ιατρικής , Οικονομικών και Μαγειρικής.

-Να ξενυχτάτε μαζί με τον συνεργάτη σας και να έχετε την δυνατότητα να εργάζεστε σε ένα χαοτικό περιβάλλον .

-Καθόλου διακοπές, και μάλιστα στις γιορτινές περιόδους αλλά και στις καλοκαιρινές διακοπές, ο φόρτος εργασίας θα αυξάνετε και παρόλα αυτά θα πρέπει να έχετε ευχάριστη διάθεση.

-Να μην έχετε χρόνο για ύπνο.

-Αααα και δεν σας είπα και το τελευταίο , η θέση αυτή δεν προβλέπει μισθό .

Αν ακούγατε όλα αυτά , φυσικά θα απορρίπτατε την θέση χωρίς δεύτερη σκέψη , θεωρώντας ότι αυτός που σας την πρότεινε μάλλον θα αστειευόταν ή θα ήταν τρελός , έτσι δεν είναι;
Και αν σας έλεγα ότι την συγκεκριμένη θέση την καλύπτουν εκατομμύρια άνθρωποι ήδη;
Για να καταλάβετε τι εννοώ, παρακολουθείστε το μικρό μήκους βιντεάκι , κάνοντας κλικ πάνω στην εικόνα .

Αυτή την Κυριακή είναι η γιορτή της μητέρας και η ανάρτηση αυτή είναι αφιερωμένη σε αυτές.
Εύχομαι χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες!