Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μικρή ψιχάλα. Μια τόοοσο δα μικρή δροσοσταλίδα. Δεν είχε ηλικία γιατί έτσι κι αλλιώς οι δροσοσταλίδες δεν έχουν ηλικία, είναι αιώνιες!
Σπίτι μου είναι τα σύννεφα, τα ποτάμια, οι λίμνες, η θάλασσα, έλεγε και ξανάλεγε με περηφάνια χορεύοντας πάνω σ’ ένα μικρό κατάλευκο σύννεφο.
Κάποια μέρα την είδε ένας αετός καθώς περνούσε από κει, να χορεύει χαρούμενη και της χαμογέλασε.
Η δροσοσταλίδα σταμάτησε το χορό της και πλησιάζοντας στην άκρη του συννέφου τον ρώτησε διστακτικά.
-«Μήπως ξέρεις τ’ όνομά μου;»
-«Όχι», απάντησε ο αετός και μ’ ένα δυνατό τίναγμα των φτερών του απομακρύνθηκε συνεχίζοντας την πορεία του στον ουρανό.
Μετά από λίγο φύσηξε ένας δυνατός άνεμος και πήρε το σύννεφο μακρυά, στέλνοντας το στη χώρα της Βροχής.
Μόλις έφτασαν εκεί η δροσοσταλίδα είδε τις αδελφές της να αφήνουν τα χέρια τους από το σύννεφο και να πέφτουν με γέλια και φωνές προς τη γη. Μια και δυο έκανε κι αυτή το ίδιο. Άφησε τα χέρια της από το σύννεφο κι άρχισε να πέφτει, να πέφτει, να πέφτει… ώσπου ανταμώθηκε με το ποτάμι.
Σκαρφάλωσε σ’ ένα ξεραμένο φύλλο που ταξίδευε στην επιφάνεια του νερού και άρχισε πάλι να χορεύει…
Ξάφνου σταματάει το χορό της και σοβαρή σοβαρή ρωτάει το ξεραμένο φύλλο.
-«Μήπως ξέρεις τ’ όνομά μου;»
-«Όχι», αποκρίθηκε εκείνο τρέχοντας πάνω στα διάφανα νερά του ποταμού.
Μετά από το μεγάλο ταξίδι της στο ποτάμι, η δροσοσταλίδα έφτασε στη θάλασσα.
Τώρα είχε γαντζωθεί πάνω σ’ ένα άδειο μπουκάλι που επέπλεε πάνω στα κύματα, και χόρευε κι αυτό μαζί της.
-«Μήπως ξέρεις πως με λένε;» ρώτησε κάποια στιγμή λυπημένη η δροσοσταλίδα.
-«Όχι», απαντάει το μπουκάλι, «μα σίγουρα θα ξέρει ο αφρός των κυμάτων!» . Όταν έφτασαν στην κορυφή ενός τεράστιου κύματος η δροσοσταλίδα είπε με τρεμάμενη φωνή στον αφρό.
-«Μου είπε το μπουκάλι ότι εσύ θα ξέρεις το όνομά μου. Είναι αλήθεια ; Το ξέρεις;»
-«Όχι», είπε ο αφρός των κυμάτων καθώς άσπριζε ολοένα και πιο πολύ τη θάλασσα….
Κουρασμένη η δροσοσταλίδα από τους χορούς και τα ταξίδια αποκοιμήθηκε επάνω στο μαλακό φελλό του μπουκαλιού…
Το πρωί που ξύπνησε ήταν πάλι στο σπίτι της, στο σύννεφο, (γιατί όταν κοιμούνται οι δροσοσταλίδες και ονειρεύονται, ελαφραίνουν και πετούν προς τον ουρανό).
Τεντώθηκε λοιπόν και όπως το ‘χε συνήθεια έριξε μια ματιά κάτω προς τη γη. Και τι να δει!
Από κάτω ακριβώς βρισκόταν ένας πανέμορφος κήπος, με χιλιάδες πολύχρωμα λουλούδια. Μαργαρίτες, τριανταφυλλιές, ορτανσίες…
Η δροσοσταλίδα σάστισε από την ομορφιά του κήπου και αποφάσισε να τον επισκεφτεί. Άφησε λοιπόν τα χέρια της από το σύννεφο και άρχισε να ταξιδεύει προς τον κήπο….
Προσγειώθηκε πάνω σ’ ένα καταπράσινο φυλλαράκι γιασεμιού και άρχισε να κυλάει σαν δάκρυ προς την άκρη του.
Το φυλλαράκι ένιωσε την δροσοσταλίδα πάνω του και χάρηκε πολύ.
-«Σ’ ευχαριστώ για τη δροσιά που μου έδωσες», είπε ,»πες μου τι θες να κάνω κι εγώ για σένα;»
-«Το όνομά μου», είπε. «Θα ‘θελα να μάθω το όνομά μου!»
-«Δυστυχώς δεν το ξέρω», αποκρίθηκε το φυλλαράκι καθώς έβλεπε τη δροσοσταλίδα να πηδά προς τα κάτω…
Για καλή της τύχη η δροσοσταλίδα έπεσε πάνω στην πλάτη μιας πασχαλίτσας.
Και όχι όποιας κι όποιας μα της πιο σοφής του κήπου.
-«Τι έχεις και είσαι λυπημένη;» ρώτησε η πασχαλίτσα.
-«Θέλω να μάθω το όνομά μου», είπε η δροσοσταλίδα μελαγχολικά.
«-Αιώνες τώρα χορεύω στα σύννεφα, στα ποτάμια, στις λίμνες, στις θάλασσες…και όποιον συναντώ τον ρωτώ πως με λένε, μα κανείς δεν ξέρει. Μήπως ξέρεις εσύ;»
-«Όχι», απάντησε η σοφή πασχαλίτσα, «αλλά θα σε πάω σε κάποιον που σίγουρα ξέρει!»
Μια και δυο ξεκίνησαν και μετά από λίγο έφτασαν σ’ ένα σπόρο φραουλιάς που λιαζόταν ξαπλωμένος τεμπέλικα στο χώμα.
Η πασχαλίτσα άφησε τη δροσοσταλίδα πάνω στο σπόρο και φεύγοντας είπε χαμογελώντας.
-«Να αυτός ξέρει το όνομά σου».
Έκπληκτη η δροσοσταλίδα ρώτησε τον σπόρο της φραουλιάς.
-«Αλήθεια; Αλήθεια εσύ ξέρεις το όνομά μου;»
-«Ναι, το ξέρω» απάντησε ο σπόρος μ’ ένα πλατύ χαμόγελο, «το ξέρω».
-«Σε λένε ΖΩΗ και σε περίμενα…» της είπε και την αγκάλιασε σφιχτά…
Σημείωση: Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Αντώνη Δημητρακόπουλο για την τιμή που μου έκανε να μου δώσει και να μου επιτρέψει να δημοσιεύσω το παραπάνω υπέροχο παραμύθι με τίτλο «Δροσοσταλίδα», το οποίο κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις Ίκαρος. Πάντα έλεγα ότι ένα βιβλίο είναι το πιο υπέροχο και συναρπαστικό δώρο που μπορείς να κάνεις , είτε στα μικρά είτε… στα μεγάλα παιδιά και πιστέψτε με το συγκεκριμένο είναι μια πολύ όμορφη πρόταση για να ταξιδέψουμε την φαντασία των μικρών μας φίλων.
Παραμυθένια όνειρα 
Εξαιρετικά τρυφερό και γλυκό. Η καλύτερη επιλογή για τις ταραγμένες ώρες που περνάμε. Να σαι καλά 🙂
Είναι μεγάλη μου χαρά να βλέπω ότι τα παραμύθια δεν τα διαβάζουν μόνο παιδιά αλλά και όσοι έχουν μείνει παιδιά.Σε ευχαριστώ πολύ που βρήκες το χρόνο να το διαβάσεις και για το σχόλιο σου.
Καλησπέρα Λέγκω μου.
PS.Προσπάθησα να διαβάσω τις ιστορίες της διπλανής πόρτας αλλά μου δείχνει ότι είναι μόνο για ιδιωτική χρήση : / .
Νομίζω ότι το έκανα δημόσιο, αν πάλι δεν τα κατάφερα…τι να πω.
Τα κείμενά σου και οι επιλογές σου είναι έξοχες ❤ όχι μόνο τα διβάζω, αλλά ανατρέχω και στα προηγούμενα διαμαντάκια … Συνέχισε 🙂
Σε ευχαριστώ πολύ για τα ευγενικά σου λόγια, με κάνεις και κοκκινίζω 🙂 .Χαίρομαι πάρα πολύ που σου αρέσουν και που μου δίνεις τόση δύναμη και θετική ενέργεια για να συνεχίσω.
Νομίζω ότι δεν το έφτιαξες .Συνεχίζω να γράφει το εξής: «This Storybird has been made private by its author. » και εγώ να μην μπορώ να το δω την ιστορία σου.
Καλό ξημέρωμα σου εύχομαι :).
Χμμμ, τώρα κατάλαβα τι γίνεται. Δεν το δίνει δημόσια, γιατί είναι γραμμένο στα Ελληνικά. Το έκανα παρουσίαση, όμως, οπότε λογικά φαίνεται :))))
Όχι δυστυχώς 😦
σε ταλαιπώρησα :))) do forgive me 🙂
Δεν με ταλαιπώρησες καθόλου , χαίρομαι που κατόρθωσα και το είδα τελικά :).
Πολύ γλυκό το βιντεάκι σου. μου θύμισε στιγμές που έχω ζήσει, ιστορίες που έχω ακούσει από τη δική μου γιαγιά ,γι αυτό μου φάνηκαν τόσο οικείες ίσως γιατί είναι ιστορίες της διπλανής πόρτας…
Να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα .
PS.Πολύ καλή η εικονογράφηση σου .
🙂 Αναμένοντας την επόμενη ανάρτησή σου, καλή εβδομάδα.
Και εγώ τη δική σου :).
Να έχεις μια πολύ όμορφη ημέρα .
Όντως πολύ γλυκό παραμυθάκι, angel! Και έχεις απόλυτο δίκιο τα βιβλία αποτελούν πάντα πολύ καλές επιλογές για δώρα. Άλλωστε σου δείχνουν πράγματα, καταστάσεις και σκέψεις που ίσως δεν είχες ποτέ την ευκαιρία να δεις αλλιώς.
Καλό απογευματάκι! 🙂
Καλησπέρα βασίλισσα. Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε γιατί και εγώ το αγάπησα από την πρώτη κιόλας ανάγνωση. Έτσι είναι τα βιβλία έχουν την μοναδική ικανότητα (ειδικά αν αυτός που τα έχει γράψει είναι ένας πολύ καλός συγγραφέας) να σε ταξιδέψουν σε μαγικούς φανταστικούς κόσμους,.
Οπότε το επόμενο δώρο σου ξέρεις τι θα είναι 😉
Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα.Φιλιά 🙂
Χαίρομαι Melitaki, που ότι διαλέγεις και βάζεις στο blog σου είναι θετικής ενέργειας, όπως αυτό το πολύ όμορφο παραμύθι…είναι μεγάλη υπόθεση να «εργάζεται» κανείς προς αυτή την κατεύθυνση!
ΑΦιλάκια! 🙂
Καλησπέρα μαγισσούλα μου.
Μα με τόσα χαμόγελα που παίρνω από μικρές καλές μαγισσούλες του Βοσπόρου είναι δυνατόν να μην έχουν τα post μου θετική ενέργεια; Δεν γίνεται :).
Να έχεις ένα πολύ όμορφο βράδυ Στεφανία μου .
πολύ όμορφο παραμύθι…και πολύ αισιόδοξο…Πολύ καλά έκανες που το μοιράστηκες μαζί μας! 🙂 καλημέρα!!
Σε ευχαριστώ πολύ 🙂 . Την καλημέρα μου .
Θα συμφωνήσω και ως προ το ότι τα βιβλία αποτελούν μία από τις καλύτερες επιλογές δώρων (όχι άλλα μπλουζάκια) και στο ότι το παραμύθι ήταν πολύ όμορφο…Καλησπέρα Μελιτάκι! 🙂
Καλησπέρα Τζοκεράκι μου .
Ναι είναι ένα από τα πιο όμορφα και αισιόδοξα παραμύθια που έχω διαβάσει γι αυτό ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας.
χαχαχαχα όχι άλλα μπλουζάκια? Ποτέ δεν είναι αρκετά , πίστεψε με , είναι σαν τα παπούτσια και τις τσάντες ,όσα και να έχεις πάντα θέλεις και άλλα.
Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου. Σε φιλώ :).
Παράθεμα: Η Δροσοσταλίδα « Αντικλείδι
Σας ευχαριστώ για την αναδημοσίευση του κειμένου. Να έχετε ένα όμορφο βράδυ.
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.
Σε ευχαριστώ πολύ για την αναδημοσίευση. Με τιμάς ακόμη μία φορά. Καλό απόγευμα σου εύχομαι.
Εξαιρετικό…. τρυφερό, γεμάτο ρομαντισμό! Άρα δροσοσταλιά σημαίνει ζωή…. πολύ όμορφο! Μακάρι να μπορούσαμε να γίνουμε δροσοσταλιά, να προσφέρουμε ελπίδα και ζωή!!!!!
Χαίρομαι Γεωργία που σου μίλησε η ανάρτηση! 🙂
Μη ξεχνάμε πως ο ωκεανός είναι χιλιάδες δροσοσταλίδες! 🙂
ΑΦιλιά με ευχές καρδιάς για μια φωτεινή και χαμογελαστή Μεγάλη Βδομάδα! ❤