Πάντα πίστευες ότι εγώ ήμουν η πιο δυνατή από τους δυο μας.
Με άφηνες να παίρνω τις αποφάσεις και εσύ απλά ακολουθούσες, ίσως γιατί πάντα θεωρούσες ότι ήταν το καλύτερο και για τους δυο μας ή ίσως πίστευες ότι με αυτό τον τρόπο με έκανες ευτυχισμένη. Και όμως ποτέ δεν με ρώτησες αν έτσι ήμουν εγώ…ή πόσο πολύ ήθελα να παίρναμε αυτές τις αποφάσεις μαζί.
Σκέψεις , σκέψεις μέσα στο μυαλό μου , ένα κουβάρι που προσπαθεί να ξετυλιχθεί και όλο μπερδεύεται περισσότερο…
Θυμάμαι τότε , εκείνη τη βραδιά που συναντηθήκαμε σε εκείνο το πάρκο λίγο έξω από την πόλη .Φορούσες εκείνο το πουλόβερ που σου είχα κάνει δώρο στα γενέθλια σου και αυτό το μαύρο παντελόνι που σου πήγαινε τόσο πολύ. Είχες βάλει στο πρόσωπο σου αυτό το στραβό χαμόγελο που με ξετρέλαινε και σήκωσες τα φρύδια σου παιχνιδιάρικα κάνοντας μια κατεργάρικη γκριμάτσα, δείχνοντας πόσο πολύ σου άρεσε το μαύρο φόρεμα που κολλούσε αισθαντικά στο κορμί μου.
Σκέψεις…που ξεπηδάνε και εγώ κουνώ το κεφάλι μου από αντίδραση λες και μπορώ να τις διώξω , όπως τον καπνό του τσιγάρου που βγαίνει από μέσα μου.
Να ήξερες μόνο πόσες ατέλειωτες βραδιές προσπάθησα να σβήσω από το μυαλό μου εκείνη τη νύχτα. Να ξεχάσω την αγκαλιά σου που κρυμμένη εκεί μέσα ένιωθα ότι χάνομαι από όλους και από όλα και απλά ανήκω σε εσένα.
Ότι ανήκω εκεί μέσα…σε εκείνη τη λακουβίτσα ανάμεσα στον ώμο σου, που το κεφάλι μου εφάπτεται τόσο τέλεια , σαν να ήταν κομμάτι σου.
Αλήθεια σου λέω προσπάθησα πολύ να ξεχάσω τη γεύση των χειλιών σου , τη μυρωδιά του κορμιού σου , ακόμα και αυτό το στραβό χαμόγελο που τόσο λάτρευα…
αλήθεια προσπάθησα…
Γέμισε το τασάκι αποτσίγαρα και στάχτες…Στάχτες…όπως έγιναν σε μια ανόητη στιγμή με μια λάθος κουβέντα , τα όνειρα μας…Αφήνοντας τον εγωισμό να μένει κυρίαρχος γελώντας σαρκαστικά…
Όταν μου είπες να χαράξουμε τα ονόματα μας στο παγκάκι που καθόμασταν σε είπα παιδί και άρχισα να σε πειράζω , αλλά εγώ η ίδια πρώτη πήρα το μικρό σουγιά που είχες στην τσέπη του σακακιού σου , που πάντα ήξερα ότι κουβαλάς, και ξεκίνησα να γράφω τα αρχικά μας. Και μόλις τελείωσα μου έδωσες εκείνο το φιλί που είχε γεύση από τσιγάρο και δυόσμο.
…Κρυώνει η ψυχή μου απόψε και όλο καίω όνειρα για να ζεσταθεί. Δεν βοηθάνε βλέπεις και οι σταγόνες που κυλάνε από το πρόσωπό μου και όλο τα μουσκεύουν…
Σαν τους τρελούς μιλάω με το φεγγάρι που μπαίνει από το ανοικτό παράθυρο μου και το μαλώνω για το γεγονός ότι δεν έχει πάει ακόμα στο προσκεφάλι σου να σου ψιθυρίσει το πόσο μου έχεις λείψει.
Φοβάμαι …να ήξερες πόσο φοβάμαι εγώ η δυνατή…
Να ήξερες μόνο ότι μια δειλή είμαι …που ακόμη με στοιχειώνουν τα λόγια που δεν τόλμησα να σου πω ποτέ:
«Σε αγαπάω .Ζήσε το , που να σε πάρει ,ζήσε το και όπου μας πάει…»
Ο ήχος από το κουδούνι της πόρτας που χτυπάει με ξυπνάει απότομα από το βαθύ λήθαργο που έχω πέσει.
Σηκώνομαι νωχελικά με βαριές κινήσεις γιατί εκείνη τη στιγμή το μόνο που ήθελα ήταν να μείνω μόνη μαζί σου.
Λες τελικά το φεγγάρι να άκουσε τα μαλώματα μου;
melita
Σχετικά με το GDPR
Σχετικά με τις εικόνες
Οι εικόνες που έχουν χρησιμοποιηθεί στα άρθρα δεν είναι δικές μου, εκτός κι αν δηλώνεται το αντίθετο.
Δεν έχουν χρησιμοποιηθεί για εμπορικούς σκοπούς.Στη περίπτωση πνευματικών δικαιωμάτων, παρακαλώ επικοινωνήστε μαζί μου, να τις αφαιρέσω.
Ευχαριστώ!
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.
Να είσαι καλά Πιτσιρίκι μου.Σε ευχαριστώ πολύ για την αναδημοσίευση.
Καλό ξημέρωμα να έχεις 🙂 .
Καληνυχτα melita !!!!
ζησε το.. σημερα.. τωρα.. γιατι το αυριο μπορει να ειναι τοσο διαφορετικο.. και γιατι η ουσια ειναι στη στιγμη!
ε μελιτακι μου;
φιλια!
Αχ και εγώ αυτό θέλω βρε πατούσα μου, να τα ζήσω όλα στο έπακρο και ας πονέσω μετά!
Η πιο ωραία συμβουλή που «άκουσα σήμερα».Σε ευχαριστώ πολύ πατούσα μου.Σε φιλώ γλυκά!
Όπως σου έχω ξαναπεί δεν μπορώ να κάνω σχόλια σε πολύ προσωπικές αναρτήσεις.Είναι όμορφο που γράφεις όμως αληθινά,όσο για το φεγγάρι…έτσι χωσ’του τα, τα άστρα γιατι μας μάλωναν δηλαδή?
Καλη Εβδομάδα
Μωρέ και στο φεγγάρι και στα άστρα και σε όποιο άλλο ουράνιο σώμα μου κάνει νερά και μου πάει κόντρα 😛 .
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, να έχεις ένα όμορφο ξημέρωμα.Φιλιά!
Βαριές κινήσεις=ανώφελα βήματα.Τι φταίει το φεγγάρι και το μαλώνεις? Κι αυτό καταδικασμένος δορυφόρος είναι.Καλύτερα να πιάσεις τον κομήτη απ τα μαλλιά αναγκάζοντάς τον να αλλάξει πορεία.Εύχομαι να είναι μια αλλη μέρα.Καλή μέρα 🙂
Ααα μην το λες σίγουρα έχει και αυτό κάποια ευθύνη, ίσως σου επηρεάζει τα αισθήματα και τις σκέψεις σου , έτσι δεν λένε οι ειδικοί; Δεν βλέπεις πόσοι και πόσοι έχουν γράψει, μαλώσει , ονειρευτεί γι αυτό; Μέχρι και σονάτα του γράψανε…
Όσο για τους κομήτες πραγματικά δεν ξέρω αν πρέπει να τους κυνηγάω, γιατί έρχονται κάνουν ένα ταξίδι και χάνονται από τη ζωή σου και εγώ θέλω ένα δικό μου πλανήτη να αγαπώ .Κουράστηκα βλέπεις από τα πολλά ταξίδια 🙂 .
Καλό σου βράδυ σου εύχομαι!
αν σε μαλώσει το φεγγάρι, έχεις άλλοθι.
Καλησπέρα perseus μου, όμορφο τραγούδι που γίνεται εξαιρετικό με την ερμηνεία της Βιτάλη! Σε ευχαριστώ πολύ!
PS. Εσένα θα σε έχω από κοντά, αν με βάλουν στη στενή για κάποιο λόγο …
πώς θα με έχεις από κοντά καλέ?
Είσαι καλά ; Ξερεις να βρίσκεις άλλοθι καλύτερα και από δικηγόρος και θα χάσω επικοινωνία (έστω ιντερνετική) μαζί σου; Δεν παίζει!
Καλό βράδυ perseus!
Καλό σου βράδυ
🙂
Καλή συνέχεια καλύτερα ευχήσου αχχαχαχ.Φιλιά πολλά!!
Την παραμονή των γενεθλίων μας δεν μαλώνουμε με το φεγγάρι… μόνο κάνουμε μια ευχή και αυτή βγαίνει πάντα αληθινή! 😉
Φρόντισε να περάσεις όμορφα τη μέρα των γενεθλίων σου… γιατί λένε, πως όλη η χρονιά θα μοιάζει με αυτή τη μέρα!
ΑΦιλάκια χαμογελαστά! :))))))))))))))))))))))
Σε λίγο περιμένω να έρθουν φίλοι και συγγενείς για να φάμε και να κόψουμε την τούρτα.Σβήνοντας τα κεράκια των γενεθλίων , γεμάτη από ευγνωμοσύνη , χαρά και χαμόγελα ,τόσο για τις ευχές σας όσο για την αγάπη που μου δείχνετε, θα κάνω αυτή την ευχή και πραγματικά φέτος πιστεύω ότι θα καταφέρει να βγει αληθινή γιατί έχει βάλει το χεράκι της μια μαγισσούλα!Σε ευχαριστώ πολύ πολύ !Φιλιά!
λοιπόν άκου για να ξέρεις:
το φεγγάρι δε φταίει σε τίποτα γιατί δεν είναι τίποτα…
τί είναι το φεγγάρι;
ξέρεις;
μια τρύπα είναι στο φουστάνι της νύχτας που έγινε από την κάφτρα του τσιγάρου ενός θεού…
😉
Ξέρεις τι γίνεται μερικές φορές βρε katabran ;
Μαλώνεις όλους τους υπόλοιπους εκτός από αυτούς που φταίνε πραγματικά…ίσως γιατί δεν αντέχεις ή φοβάσαι να το αντιμετωπίσεις.
Πόσο πολύ μου άρεσε η τελευταία πρόταση σου!
Καλό βράδυ σου εύχομαι.
{ποτέ δεν με ρώτησες αν έτσι ήμουν εγώ…ή πόσο πολύ ήθελα να παίρναμε αυτές τις αποφάσεις μαζί.}
συχνό παράπονο πολλών … ΄)
Καλησπέρα Λιακάδα μου , νομίζω ότι λίγο πολύ όλοι έχουμε ζήσει κάτι ανάλογο .
Δυστυχώς όταν συσσωρεύονται πολλά τέτοια παράπονα μαζί κάποια στιγμή ξεχειλίζουν από το ποτήρι και χύνονται κάνοντας μεγαλύτερη ζημιά από ότι θα περίμενες.
Καλό απόγευμα να έχεις .
PS.Συγνώμη που άργησα τόσο πολύ να σου απαντήσω .
Mαζι .. ειναι λεξουλα μαγικη …
Μαζί σε ευκολα και δυσκολα.. ευχαριστα και δυσάρεστα.. Αλλοιως φτάνουμε εύκολα στα μαλώματα με το φεγγάρι …
Δεν πειραζει που αργησες να μ απαντήσεις .. Συμβαινουν αυτά.. Ευχομαι να είσαι καλα, ευδιαθετη και οσο μπορεις χαμογελαστη 🙂
«Αν κάποτε καθίσεις λίγο να ξεκουραστείς από τη μάχη σου..
Θυμήσου μια λεξούλα που σου ξέφυγε…
Θα’ θελα να στην κρύψω ανάμεσα στις χούφτες σου,
( θυμάσαι το «δαχτυλιδάκι» που λέγαμε παιδιά; )
«Μαζί»… «Μαζί»…
Τη λένε τη λεξούλα μου τη μαγική…
Και μη βιαστείς να την πετάξεις.
Μπορεί μια μέρα να σου χρειαστεί… »
Αλκυόνη Παπαδάκη
Καλό μήνα Λιακάδα μου .