Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται
αν υπήρξες ποτέ ή σε ονειρεύτηκα.
Πασχίζω να κρατήσω στη μνήμη μου τη μορφή σου ,μα αυτή όλο και ξεθωριάζει σα μια φωτογραφία ξεχασμένη από το χρόνο.
Ο ήχος της φωνής σου , το γέλιο σου , τα ορκισμένα σ’ αγαπώ σου ήχησαν άραγε ποτέ ή μήπως τα φαντάστηκα?
Έρχεσαι σα φάντασμα στη σκέψη μου , να μου θυμίσεις ότι ακόμα με στοιχειώνεις.
Αλλά αν δε σε σκεφτώ ,αν δε σε νοσταλγήσω…
Δεν υπάρχεις πουθενά!
Αν δεν σ’αγαπώ , αν δε σε θέλω πια…
Νομίζω ότι δεν υπάρχεις.
Ή ίσως υπήρξες μια εποχή που τα σ’ αγαπώ αντηχούσαν ακόμη, και η σιωπή δεν είχε χώρο στο κρεβάτι μας.
Ξημέρωσε και οι σκιές απομακρύνονται .Βλέπεις τα φαντάσματα δεν έχουν θέση στο φως της ημέρας,
Ξημέρωσε και το μυαλό μου βασανίζει ακόμη αυτή η σκέψη…
Υπήρξες ποτέ ή σε ονειρεύτηκα?
melita 14/11/11
Παραμυθένια όνειρα 
Υπέροχο, απλά υπέροχο!
Σε ευχαριστώ πολύ : ) .Όμορφη ημέρα να έχεις,με χαμόγελο.
πάρα πολύ όμορφο!!
κάθε πράγμα που περνάει,αναρωτιέσαι αν υπήρξε ποτέ στην πραγματικότητα ή αν ήταν μόνο στη φαντασία σου….
όμως,τα σημάδια,οι καλές και οι κακές στιγμές μένουν πάντα στο μυαλό σου…..
οπότε,υπήρξε…ναι,υπήρξε……..
Ξέρεις κάτι Κώστα εμείς οι άνθρωποι κάνουμε ένα μεγάλο σφάλμα.Θεωρούμε τους άλλους δεδομένους και ότι θα είναι πάντα εκεί για μας.
Ότι όλοι αυτοί που αγαπάμε δεν θα φύγουν ποτέ από κοντά μας.Τις τελευταίες μέρες ανακάλυψα με πολύ επώδυνο τρόπο ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
Δυστυχώς δεν ισχύει αυτό το πάντα.Με το ένα ή με τον άλλο τρόπο φεύγουν από δίπλα μας ,είτε αυτό αφορά χωρισμό είτε αφορά θάνατο.
Και στον χωρισμό λες δεν πειράζει , είναι τουλάχιστον καλά και ας μην είμαστε μαζί.Κατόρθωσα να του πω όσα ήθελα,όσα σκεφτόμουνα,όσα ένιωθα και έχεις και μια ελπίδα ότι ίσως μπορεί να αλλάξει κάτι, ότι δεν είναι οριστικό.Στον θάνατο δεν ισχύει κάτι τέτοιο.Μετανιώνεις κάθε στιγμή που δεν είπες όλα όσα ήθελες.
Σκέφτεσαι τι μπορούσες να κάνεις και τι δεν έκανες ,αναρωτιέσαι συνέχεια μήπως ,αν είχα κάνει αυτό ίσως και να είχα προλάβει ,ίσως…Αυτό το ίσως σε τρώει.
Και σκέφτεσαι πόσο ανούσια σου φαίνονται όλα αυτά τα πράγματα που καθόσουν και στενοχωριόσουν πριν,έρωτες ,χωρισμοί, τσακωμοί και δάκρυα σου φαίνονται τώρα τόσο χαζά ,τόσο λιγότερης σημασίας που μοιάζουν μηδαμινά που εξαλείφονται.
Γι αυτό πρέπει να ζούμε την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία,να μην θεωρούμε τίποτε δεδομένο και να λέμε πάντα αυτά που αισθανόμαστε.
Να έχεις ένα πολύ όμορφο βράδυ και όνειρα παραμυθένια.
θα κρατήσω την τελευταία παράγραφο, όχι από φόβο, για να ξορκίσω το κακό, μα για να αιωρηθεί η αύρα αισιοδοξίας που τόσο χρειαζόμαστε όλοι!
εμπρός λοιπόν, γιατί τα καλύτερα είναι πάντα αυτά που ζούμε!
όμορφη μέρα και χαμογελαστή εύχομαι!
Να αιωρηθεί Νέστορά μου και να πάει σε όλο τον κόσμο, γιατί την έχουμε πολύ ανάγκη .Σε ευχαριστώ για το τραγούδι : ) .Να έχεις μια πολύ όμορφη ημέρα επίσης.
Πολύ όμορφο Μελίτα! Είναι ένα ερώτημα που βασανίζει τους περισσότερους από’ μας…. Η απόλυτη στιγμή παράνοιας που πραγματικά σου περνάει από το μυαλό η πιθανότητα να τρελάθηκες και όλα αυτά που έζησες να ήταν μια μορφή παραίσθησης. Είτε γεννιέται, είτε πεθαίνει κάτι όμορφο… Πόσο συχνό συναίσθημα…
Ωραίες οι σκέψεις σου 🙂
Καλησπέρα
Σε ευχαριστώ πολύ Αλεξάνδρα μου για τα καλά σου λόγια .Να έχεις ένα πολύ όμορφο απόγευμα : ) .
Δάκρυσααα…:-( Πόσο πόνο πραγματικά μπορεί να προκαλέσει ένα τέτοιο συναίσθημα… Πόσα δάκρυα χυμένα, πόσες ατελείωτες νύχτες… Πόσα αναπάντητα γιατί, πόσα ερωτηματικά που ταλανίζουν την ψυχή μας…Για ένα χαμένο όνειρο, ένα παραμύθι που τελείωσε άδοξα…
Τι καταπληκτικοφανταστικουπέροχο κείμενο, ειλικρινά!!! Να ‘σαι πάντα καλά και να ΄χεις το πιο όμορφο βράδυ!!!!!Καληνύχτα με όνειρα παραμυθένια…:-) 😀 ❤
χαχαχαχα με έκανες και γέλασα με το «καταπληκτικοφανταστικουπεροχο» . Έτσι είναι κοριτσάκι , υπάρχουν και αυτές οι στιγμές που πραγματικά φαίνεται να αμφιβάλλεις για μια κατάσταση γιατί μοιάζει σαν να ήσουν κοιμισμένη και έβλεπες ένα παραμυθένιο όνειρο και ξαφνικά ξύπνησες…απότομα…Να έχεις μια γλυκιά ημέρα, με χαμόγελο 🙂 .
Χαχαχα, χαίρομαι που σ’ έκανα και γέλασες…;-) Να ‘σαι καλά, κι εσύ το ίδιο,και φιλάκια πολλά πολλά…:D
Reblogged this on touch-of-serendipity and commented:
Αλλά αν δε σε σκεφτώ ,αν δε σε νοσταλγήσω…
Δεν υπάρχεις πουθενά!
Σας ζητώ συγνώμη για την καθυστερημένη απάντηση και σας ευχαριστώ πολύ για την αναδημοσίευση.
Να έχετε ένα όμορφο βράδυ.