Μίλα!

Πως να σε θέλω
που όλο απάθεια σωπαίνεις.
Μη μ΄αγγίζεις, δε σε θέλω!
Αν έλεγες τουλάχιστο και μόνο μία λεξούλα!
Αν έλεγες τουλάχιστο ένα γλυκό ψέμα!
Μίλα! Θα σε πιστέψω! Τα πάντα θα ανεχτώ!
Θα ακολουθήσω τα ψέμματα σου σαν υπνοβάτισσα
πάνω στη μαρκίζα!
Μ΄αγαπάς; Πες μου! Απάντησε!
Θα επεκταθώ μπροστά σου σαν λιβάδι!
Θα σε καταπιώ μέσα μου όπως το δάσος το σκαθάρι!
Μόνο μίλα,λέγε μου ψέμματα,απάντησε!..
….Αλλά εσύ μόνο κοιτάς.Για πολύ
και αδιάφορα.

μονόλογοι

Μίλαν Κούντερα

About melita

Θα 'θελα να φωνάξω τ' όνομά σου, αγάπη, μ' όλη μου τη δύναμη. Να το φωνάξω τόσο δυνατά που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο, καμιά ελπίδα πια να μην πεθάνει... Τάσος Λειβαδίτης
This entry was posted in Ποίηση, στίχοι και λογοτεχνικά αποσπάσματα and tagged , . Bookmark the permalink.

Σχολιάστε